Başlığın net olan kısmı
bu iki tenisçinin kimler oldukları. Cumartesi günü Avustralya Açık kupası için
korta çıkacak olan Simona Halep ile Caroline Wozniacki WTA’de bir ve iki
numaralar. Başlığın net olmayan kısmı ise basamak metaforunun ne anlama geldiği.
Açalım o zaman anlamını. Uzun bir merdivenden bahsediyoruz. Bu merdivenleri
çıkmak gerekiyor ve sadece son basamağa kadar çıkmak da yetmiyor. Hatta bu bazen acı veriyor. Ama
o son basamağı da çıkıp tepeye vardığınızda bütün çektiğiniz eziyete değiyor.
Tek bir problem var, tepeye varabileceğinizin hiç bir garantisi yok. Yani eforunuz
boşa gitmiş de olabilir. Bir de düşünün hiç beklemedik şekilde, sağlam ve emin
adımlar ile çıkıyorsunuz ve bir anda kendinizi son basamakta bulup tepenin
kapısını aralamış bulunuyorsunuz. Artık herkes gibi kendinizde son basamağı
çıkıp kapıdan içeriye girmenizin an meselesi olduğuna inanmaya başlıyorsunuz.
Ama o an bir türlü
gelmiyor. Günler, haftalar, aylar, yıllar geçiyor ve bir türlü son basamağı
çıkamıyorsunuz. Kapı suratınıza kapanıyor. Moral bozukluğu ile birkaç basamak
düşüyorsunuz, uğraşarak tekrar çıkmaya başlıyorsunuz. Bu kısır döngüye
dönüşüyor ve seneler geçtikçe geçiyor. Etraftan sizi seyredenler sizden “Bir
türlü beceremiyor” tarzında cümleler ile bahsetmeye başlıyor. Belli bir süre
sonra hakkınızda böyle düşündüklerini sizden saklamıyorlar bile. Bir nevi
aşağılayıcı bir şöhretin sahibi oluyorsunuz.
İşte o zaman Halep ile
Wozniacki’yi anlamış olursunuz. Zira iki oyuncu da kariyerleri boyunca bıkmadan
çalışarak, çıktıkları uzun bir merdivenin son basamağına gelmiş, ama senelerdir
o engele takılmış durumdalar. Bu sebepten Melbourne’da Cumartesi oynayacakları
final, açık ara ile kariyerlerinin en büyük maçı.
KAZANAN 1 NUMARA OLACAK
Halep kazanırsa bir
numara kalacak, Wozniacki kazanırsa bir numara olacak. Asıl bu maçı dramatik
kılan galip gelenin ilk defa Majör turnuva kazanacak olması ve bu sonucun
kaybedende yaratacağı yıkım. Tepede son basamaktaki iki oyuncudan sadece birine
yer var. Kaybeden için ise sadece “Biraz daha beklemek zorunda kalacak” dersek
sonucun yaratacağı etkileri küçümsemiş, maçın öneminin değerini çok
basitleştirmiş oluruz. Zira kaybedenin son basamakta kalamayıp tepe taklak
tekrar aşağılara düşme riski yüksek.
Yakın zamanlarda bu
derecede her iki oyuncunun kariyeri açısından bu kadar önem taşıyan bir Majör
finali oynandı mı diye düşünüyorum ve aklıma gelmiyor. Neden gelmiyor? Çünkü
Wozniacki ve Halep kariyerlerinin büyük kısmını, hatta en iyi senelerini, o
basamakları çıkmak ile geçirdiler. Tepeye her yaklaştıklarında bir şey oldu ve
adeta kurgu-bilim filmlerinde görüldüğü gibi birden basamaklara yenileri
eklendi ya da merdiven daha yükseğe uzayıverdi.
SLAM KAZANAMAYAN EN İYİ OYUNCU!
Halep beklentilerini yükselttiği 2014-2017 senelerinde tökezledikçe tökezledi. 2014’te Roland Garros finalinde Sharapova’ya karşı son sette 4-2
önden kaybetti. Aynısını geçen sene yine Roland Garros finalinde, Jelena
Ostapenko’ya son set 3-0 önden verdiği maçta yaşadı. Bir numaraya bile çıktı
2017’de ama wild card ile turnuvaya giren Maria Sharapova’ya Amerika Açık’ta
ilk turda yine son sette kaybetmekten kurtulamadı. Bir türlü son basamağı
çıkamadı. Bu baskıyı kendinin de hissettiği belli oluyordu çünkü kazanabileceği
maçlarda strese girip cesur oynayamamanın verdiği ruh hali açıkça görülüyordu.
Bu turnuvada bile Lauren
Davis’e karşı bu cesaret kaybı devam etti (bu maç hakkında detaylı yazımı 20
Ocaktaki “Halep kazandı ama” başlığı altında bulabilir okurlar). Üç maç puanı
kurtarmak zorunda kaldı ve nihayet kazandı. Arka arkaya adeta karakterini test
eden maçlar oynadı. Bunun en iyi örneğini yarı finalde Angelique Kerber’a
karşı oynadığı maçta gördük.
İlk defa skor ne olursa
olsun topa korkmadan vurdu ve ralilerin kontrolunu hep elinde tutmaya çalıştı.
Son sette ilk önce maç puanları kaçırdı, akabinde iki tane de kendisi kurtardı.
2 saat 20 dakika sonunda son 9-7’lik skorla maçtan galip ayrıldı. Korkmadan,
titremeden, en büyük isimlerden birini devirdi. Şimdi finalde, yani tekrar son
basamakta. Kazanırsa nihayet tepeyi görecek ve kendisine her sene düzinelerce gelen
“Niye bir türlü Slam turnuvası kazanamıyorsun?” türünde sorular tarihe
karışacak. Yoksa “Majör kazanamayan gelmiş geçmiş en iyi oyuncu” unvanının
kendisine geçmesi garanti. Çünkü şu anda bu unvanı elinde bulunduran oyuncu
rakibinin ta kendisi.
WOZ'UN 27 ŞAMPİYONLUĞU VAR AMA...
Evet en az Simona kadar o
basamaklarda azap çeken bir oyuncu daha var, o da Wozniacki. Üstelik kendisi
çok daha uzun süredir bu basamakları tırmanmak ile meşgul. 2009’da Amerika Açık
finaline çıkmış olan Wozniacki, o gün bugündür Majör’lerde iki final ve dört
yarı final oynamış olmanın dışında, hepsinde de ikinci haftayı defalarca buldu.
Kariyerinde 27 tane turnuva kazanmış olan Wozniacki, tam 67 hafta bir numarada
geçirdi. Ama bir türlü Majör kazanamadı, tepeyi göremedi. O sebepten bir numara
olduğu zamanlar bile tenis kamuoyunca en iyi oyuncu olarak görülmedi,
sayılmadı. İşte o aşağılayıcı unvana layık görüldü. Olur da maçı kazanırsa,
omuzlarından inecek olan yükü tahmin bile edemiyorum.
Acımasız bir dille gerçekleri
tekrarlayayım. Galip gelen maçın ötesinde çok şey kazanacak, devleşecek.
Kaybeden ise yıkıma uğrayacak, ezilecek. İkisinin ortası mümkün değil. Düelloya
hoş geldik.